In het toneelstukje van vanochtend had Klungelsmurf het aardig verpest, door de vlam van de Olympus te doven. Om weer bij de goden in genade te geraken, moesten de kinderen bij een aantal smurfen een opdracht uitvoeren. Zo kon je bij Lolsmurf (Hades, god van de onderwereld) een doolhof lopen met blinddoek op, waarbij de vloer lava was. Dichtsmurf (Apollo, god van de poëzie) was zijn woorden kwijtgeraakt, in plaats van ‘lopen’ zei hij bijvoorbeeld ‘smurfen’. -Babysmurf (Nix, god van de nacht) had een spelletje waarbij een geblinddoekt persoon tussen twee punten heen en weer moest lopen en niet tegen zijn groepsgenoten mocht opbotsen. Ruimtesmurf (Artemis, godin van de jacht) had een aantal dieren dat een groepje moest uitbeelden. Bij Potige smurf (Aphrodite, godin van de liefde) moesten de kinderen een bal naar achteren gooien en raden wie de bal gevangen had. Brilsmurf (Metis, god van de wijsheid) ten slotte had wat raadsels bedacht voor de kinderen. Wanneer een groepje naar bekoren van de goden had uitgevoerd, kreeg het groepje afhankelijk van hun prestaties een aantal kaartjes met voorwerpen. Deze voorwerpen konden weer geofferd worden bij een god, waarmee zij definitief weer in de gunst vielen bij de goden. Hoewel de goden in het begin nog erg boos waren op Klungel en daarom bijna geen offers accepteerden, draaiden ze later een beetje bij en konden de kinderen steeds meer goden tevreden stemmen. Soms was daar enige creativiteit voor nodig, zo bedacht Guus dat Potige smurf vast wel een massage wilde hebben in ruil voor wat spulletjes. De schaaklegendes vonden dat Ruimtesmurf wel een comfortabel ritje op de schommel verdienden. De vliegende schaakstukken kregen het zelfs voor elkaar twee gunsten te krijgen van Brilsmurf. Dat betekent dat ze nog een gunst tegoed hebben van Brilsmurf… Uiteindelijk waren alle goden gerust gesteld en keerde de rust definitief terug.