Zaterdag 14/7/2001

Laatste dag van het kamp

Het is even slikken, maar het is dan nu toch echt de laatste dag van het kamp. Voordat we echter onze spullen moeten pakken staan er nog een paar leuke dingen op het programma. Zo moeten er nog een paar wensen in vervulling gebracht worden. Bij de eerste wens moet Koen een waterballon boven zijn hoofd laten springen. Koen vond dit zo leuk en origineel dat hij dit al gedaan had voordat iedereen er erg in had. De laatste wens was gedaan door Kelly. Zij wilde dat een aantal smurfen een waterballonnengevecdht zouden houden. Nou dat kon geregeld worden. Er melden zich vrijwillig een stuk of zeven smurfen die vol overgave begonnen aan dit waterballet.

Potige Smurf

Op de valreep nog één keer de uitrijking van het shirt van Potige. Wie mocht het kamp verlaten als Potige Smurf? Voordat dat bekend gemaakt werd, vertelde Hippe dat eigenlijk iedereen het verdiende het shirt een keer te mogen dragen, maar dat daar simpelweg niet genoeg dagen voor zijn. Het is dus altijd een moeilijke keuze om te bepalen wie er Potige wordt. Vandaag ging de eer naar Tom van Uijen. Hij heeft dit shirt ook dik verdiend omdat hij heel sociaal in zijn groepje optrad. Hij zorgde ervoor dat iedereen in zijn groepje aan de leuke dingen mee kon doen. Zo mocht bijvoorbeeld iedereen een keer bellen tijdens het GSM-spel. Verder is hij de hele week het paardje van Lonneke geweest. Overal waar je Tom zag zat Lonneke op zijn rug. Dat hij nog geen last van zijn rug heeft begrijpen we niet!

De groepsscore

Na een fanntastische week vol leuke spellen was het eindelijk bekend welk groepje het het beste gedaan heeft. De Reisgenoten bleken de meeste punten bij elkaar gesprokkeld te hebben. Wat hadden zij daarmee verdiend? Heel simpel: een gebakken ei of een tostie tijdens het ontbijt.

De groepsscores na een week vol plezier en spel:

Er was nog één andere geluksvogel. Grote Smurf meldde dat er ook nog iets lekkers was voor de grootste sportieveling deze week. Ook Roy Noten mocht dus kiezen of hij een gebakken ei of een tostie bij het ontbijt wilde. Hij kreeg in ieder geval een luid applaus.

Afscheid…

Het was nu dan toch echt zover. Alles was opgeruimd en rond 10 uur kwamen de eerste ouders binnen. Hoogste tijd dus om afscheid te nemen. Trots lieten veel kinderen eerst nog zien waar ze de hele week rondgehangen hebben. Ook mochten ze nu eindelijk een keertje in de slaapzaal van de leiding komen. Daarna werd een ronde gemaakt langs alle smurfen. Een knuffel hier, een knuffel daar en daarna werden de kinderen uitgezwaaid. Een geweldige week kamp was voorbij…

Met heimwee kijken we terug op een week kamp. Wij kunnen alleen maar constateren dat we een fantastische week hebben gehad met een geweldige groep kinderen. Wij hopen jullie dan ook allemaal weer terug te zien bij het Kempenkamp 2002. Maar we hopen jullie daarvoor alweer te zien bij de terugkomdag. Wanneer deze is krijgen jullie zo snel mogelijk te horen.

Jullie Kampstaf