Sydney is een flink stukje vliegen vanuit zo’n beetje de hele wereld. Dat kost geld, en daarnaast is Australië is zelf ook niet goedkoop. Dus als je wil backpacken door het land, is het heel normaal om bij mensen kleine klusjes te doen in ruil voor een slaapplek of eten. De smurfen hadden ook zo wat klusjes voor de kinderen geregeld. Niet voor een slaapplek of eten (aan alle ouders: maak je geen zorgen!), maar voor punten. Dinsdagavond stonden dus de minigames op het programma.

Het spel begon een beetje chaotisch. Klungel had een indeling uitgeprint waarin de groepjes over de verschillende spellen konden worden verdeeld. Deze bleek echter iets te moeilijk voor hem om te lezen, zodat de groepjes lukraak alle kanten op werden gestuurd. Toen de rookwolken eenmaal opgetrokken waren, bleken de volgende spelletjes te kunnen worden gespeeld.

Bij Speursmurf konden kinderen als een kangoeroe rondspringen. Hij had een parcourtje uitgezet, dat kinderen met een jute zak springend af moesten leggen. Om het moeilijker / realistischer te maken, moest je onderweg een goed opgeblazen ballon meenemen, als een jonge kangoeroe in de buidel. Gijs had aan het eind van de avond niet zoveel puf meer. Van Speursmurf mocht hij het spelletje uitzitten. Na echter flink aangemoedigd te zijn door Sebastiaan (“Kom op! Je kan het!”) deed hij toch een poging, en wist juist door die laatste poging de snelste tijd voor zijn groepje te behalen.

Sydney staat natuurlijk bekend om het wereldberoemde opera house. Dit was natuurlijk al goed versierd met de spulletjes die de kinderen vanmiddag hadden meegenomen. Nu was het tijd om te zingen! Bij Babysmurf gingen de kinderen een spel spelen waarbij ze zo ver mogelijk moesten rennen terwijl ze geluid maakten. Je kon dus heel hard gaan sprinten en schreeuwen, maar dan was je snel buiten adem. Langzamer rennen kan ook, maar dan duurde het langer. Wat in ieder geval niet helpt is na een halve meter op je neus vallen, hè Yaro. Het spel bleek ook uitermate geschikt om kinderen bezig te houden, had Baby ontdekt. Als je maar “Drie, twee, een, go” roept, beginnen kinderen vanzelf te rennen. Sebastiaan bleef maar rennen, zelfs toen hij aangaf nu echt geen zin meer te hebben.

Hippe smurf had zijn rare gedachtenkronkels van Vicenzo nog niet helemaal uitgebannen. Als slangen gingen kronkelden de kinderen als in een polonaise over een veldje. De moeilijkheid zat ‘m erin dat iedereen een blinddoek had, behalve het achterste kind. Die kon als enige zien wat er gebeurde, maar natuurlijk niet zomaar de looprichting van het groepje bepalen. Wel beïnvloeden. Als je op de linkerschouder van degene voor je liep tikte dan was dat een signaal dat naar het voorste kind moest om naar links te sturen, en andersom voor de rechterschouder. Hoe hardnekkig het probleem van links en rechts is bleek ook hieruit, want de signalen werden onderweg weleens vermengd! Het laatste en derde signaal om te geven was ‘vuren!’. Door op beide schouders te drukken gaf je het voorste kind de opdracht om door te lopen en daarmee proberen het treintje van het andere groepje uit elkaar te rammen.

Sydney is ook een stad waarop Surfsmurf goed vibet. Het ligt immers niet ver van Surfer’s paradise. Wat wel een nadeel is, is dat er haaien rondzwemmen. Die kun je maar beter vermijden. Het spel van Surfsmurf was een route om van begin naar eind te komen, maar dan geblinddoekt en met verschillende ‘haaien’ op de route. De groepsleden moesten het geblinddoekte kind om de haaien heen leiden om hun groepsgenootje veilig aan de overkant te krijgen.

Dan Ruimtesmurf. Natuurlijk spreken de meeste Australiërs wel redelijk Engels, maar het accent is soms niet te verstaan. Dan is het wel handig als je uit kan beelden wat je bedoelt. Simon en Lorijn hadden hier veel aanleg voor, zij wisten veel punten voor hun teams binnen te halen. Tijn beleefde veel plezier uit het knuffelen van een boom om een koala uit te beelden. Andere kinderen moesten meer moeite doen om hun woord uit te beelden. Nathan beukte zijn hoofd wel heel hard tegen de grond in een poging het. Robin probeerde kronkelend op de grond een slang na te doen. Dat werkte helaas niet zo goed. In een poging hem beter te begrijpen gingen Tim en Yaro maar naast hem liggen kronkelen. Het is maar goed dat er voor woensdag een douchebeurt ingepland is!

Het laatste spelletje was bij Smulsmurf. Hij had een aantal boomerangs meegenomen die kinderen konden gebruiken om een stapeltje bekers om te gooien. Hij had er zelf van tevoren al even mee getest: Vanaf een meter of 3 kon je ze makkelijk 20 meter ver gooien, maar de techniek om ook een bekertje te maken ontbrak een beetje. Thomas en Thijs E konden dit een stuk beter dan Smullie. Voor veel andere kinderen bleek het wat moeilijker: we hebben Smullie de helft van de tijd met een ladder in de weer gezien om een boomerang op het dak te zoeken.

Er was nog één extra spelletje. De kinderen hadden maandag ontdekt dat Boerûh een mafiaverleden had als Nicoleta. Nog altijd heeft ze veel invloed op vooral de meisjes op kamp. Omdat ze wilde voorkomen dat Vicenzo zou klikken bij de politie, zetten ze haar huurleger in om allemaal tegelijk op Hippe te springen. Er werden geen punten uitgedeeld voor dit spelletje, maar Hippe zong wel een toontje lager.

Nadat de punten geteld waren, was dit de eindstand:

• Corvee lovers: 8
• De ingewikkelde mummies: 6
• De blauwe reizigers: 6
• Rubberen bakstenen: 10
• Kaaskippen: 8
• De reizende aardappelbreinen: 7
• Gargamels pionnen: 9
• Eindhoven de gekste: 10