Het groepje met de oudste kinderen, Xavi, Jasper, Thijs, Sebastiaan, Sem, Simon en Nathan, werden in Helmond gedropt. Onderweg kwamen we een aantal rotondes tegen en bij elke rotonde moesten we natuurlijk eenaantal rondjes rijden. Dit tot grote vrees van Sem, die toch voor het eerst in zijn leven wagenziek werd. Dit groepje zou ongeveer 6 kilometer gaan lopen. Helaas voor de smurfen kenden deze kinderen de weg goed omdat ze praktisch naast hun middelbare school werden gedropt. Zo kon Thijs regelrecht Helmond uitlopen richting Mierlo. Eenmaal in Mierlo vond Sem een kaart en toen was het wel gedaan met de pogingen van Smullie en Speur om het groepje verkeerd te laten lopen. Toen moest er maar tijd gerekt worden op een andere manier. Gelukkig kwamen we onderweg een concert tegen. Ook geen gek idee natuurlijk om daar dan even te blijven hangen. Maar het belette ze niet om ruim voor 12 uur als een van de eerste groepjes weer terug op de blokhut te zijn. De kleinste waren pas net terug zelfs!

Dan het groepje dat het laatste vertrok. Normaal gesproken zijn dit de oudste kinderen, maar in dit geval vertrokken de oudere meisjes (Veerle, Anika, Vera en Cidalia van 11 en Amy, Marit en Lorijn van 13 jaar) het laatst. Waarom, dat werd al snel duidelijk. Het duurde ruim 20 minuten enkele reis om ze op locatie te krijgen. Te voet was er een kortere route, maar dat was totaal de intentie niet. Vorig jaar was er een groepje dat 22 km had gelopen en pas om half 5 terug was. Dat konden onze dames natuurlijk beter! En dus, toen er na al een behoorlijk stuk gelopen te hebben de optie Eindhoven links (afstand onbekend) of Mierlo rechts opdoemde, was de keuze snel gemaakt. Een uur lopen verder, het was inmiddels 1:50 met 12 afgelegde kilometers, kwam het plaatsnaambordje Eindhoven in zicht. Een foto van het bereiken van deze mijlpaal mocht natuurlijk niet ontbreken. Daarmee was ook het startsein voor de terugreis gegeven. Vele begroetingen aan nachtelijke fietsers verder doemden eerst Geldrop en later zelfs Mierlo weer op in de verte. Mocht ook wel, het begon inmiddels alweer te schemeren. Veerle, altijd scherp: “Klungel, toen jij die foto nam, ben jij eigenlijk wel in Eindhoven geweest?” “… Nee.” Bij aankomst om 4:50 bleek dat de sportievelingen wel mooi een halve marathon hadden afgelegd: 21,2 kilometer maar liefst. Een rustgevend kopje kamillethee en een wijze weerspreuk verder – “ochtendrood, water in de sloot” – gingen de laatsten om kwart over 5 slapen. Er was nog genoeg kamp te gaan.

Het groepje van de een na jongste groep die als tweede vertrok, waarin Yaro, Amy M., Medhini, Thomas, Kevin, Teo en Tim K. in gedeeld waren, liepen met Surf en Knutsel mee. Deze groep had het moeilijk met de weg vinden en samen te besluiten welke richting nou de juiste was. Het was hun gelukt om een verkeerd rondje te lopen van de ene ingang van de winkel naar de andere ingang van de winkel te lopen in een half uur.  Maar daarnaast was het ook gelukt om langs de blokhut af te lopen nadat een kaart, een bordje en een voorbijganger de weg hadden gewezen. Met de tweede omweg was het ze gelukt om nog een extra uur aan de dropping toe te voegen, omdat het motto van surf voor een dropping is dat teruglopen nutteloos is. Maar ja de kinderen hadden al veel eerder kunnen weten dat surf en eigenlijk ook knutsel niet te vertrouwen zijn nadat het ze drie kwartier duurde om de molen te bereiken die maar vijf minutes weg is van de start plek. Uiteindelijk hebben ze wel zeven kilometer gelopen, waarvan anderhalve kilometer in een donker bos. Ze konden eindelijk de zaklampen goed gebruiken en waren rond dezelfde tijd terug als de een na laatste groep.

Dit stukje wordt aangevuld met verslagen van andere loopgroepjes.