Lolsmurfs Dagboek Dag 7

Lief dagboek, het is alweer de laatste volledige dag van het Kempenkamp. Veel groepjes hebben de spellen bijgehouden en weten al dat vandaag het schaaktoernooitje, levend stratego en de bonte avond nog zouden zijn.
Bij het ontbijt begin je wel te merken dat de week tot een eind komt. Steeds meer beleg wordt zeldzaam omdat we het niet meer opnieuw willen kopen. Voor de rest was het eigenlijk net als anders, smurfjes roepen dat de kinderen bruin brood willen, kinderen roepen dat ze wit brood willen. En dan lopen we voor de zekerheid maar met beide zakken. Het wisselt erg veel per tafel wat er gegeten wordt. Bij de ene tafel is het bruin ineens op, bij de andere tafel het wit. Maar ja, daarom hebben we twee smaakjes.
Natuurlijk kan je jezelf geen schaakkamp (of kamp voor schakers) noemen als er niet geschaakt wordt. Daarom was vandaag het (normale) schaaktoernooi. Zeven volle rondes werden gespeeld waarbij ieder kind 10 minuten op de klok had. Dit was natuurlijk een heel mooie kans voor de kinderen om hun onderlinge kracht te meten. En voor mij om weer wat rust te pakken.
Ondertussen waren Mopper en Dicht al met volle overtuiging pannenkoeken aan het bakken. 32 kinderen plus 14 smurfen eten er namelijk een hele hoop op, en dan is elke voorsprong die je kunt opbouwen welkom. Maar dit doen we al jaren volgens een beproefd systeem. De kinderen worden per groepje gedoucht en nadat ze gedoucht zijn mogen ze aan tafel om pannenkoeken te eten. Waar Mopper echter geen rekening mee had gehouden was dat hij sneller bakte dan de kinderen douchten. Daarom konden de smurfen, die normaal helemaal tot het laatste moeten wachten, er tussendoor ook eentje meepikken.
Ik stond bij de lunch (weer) bij de afwas. De lunch waren deze pannenkoeken die over de hele middag verspreid waren. Bovendien mocht ik die afwas in mijn uppie doen. Gelukkig hadden gisteravond een aantal kinderen zich misdragen. (Ze waren op de slaapzaal lawaai aan het maken, dat verhaal zullen ze graag vertellen.) Daardoor kon ik een paar keer een gedeeltelijke afwas doen met steeds 1 afwashulpje erbij.
Toen de pannenkoeken eindelijk op waren, konden de kinderen naar het levend stratego vertrekken. Op een of andere manier vinden de kinderen dit een geweldig en vreselijk spel tegelijk. De kinderen klagen namelijk altijd over de kaartjes die ze krijgen (ze zijn altijd te laag) en dat het andere team vals speelt. Maar op een of andere manier hebben ze toch de tijd van hun leven.
Na het levend stratego werden snel nog wat boterhammen uitgedeeld en begon eigenlijk al heel snel de bonte avond. Ik zelf was ook verrast door de snelle wisseling, want ik zou samen een act hebben met Muziek. Daar had ik echter nog wel wat extra voorbereidingstijd voor nodig. We wilden namelijk geschminkt worden. Die schmink was besteld bij de kookploeg, maar toen we keken hadden ze waterverf gehaald. Dat ging niet werken. Helaas hebben we toen onze act moeten schrappen. Gelukkig werden er nog zat andere nummers opgevoerd. In de pauze werd al het friet met snacks opgebakken en aan de kinderen uitgedeeld. Ik wilde toen bij een groepje gaan zitten, maar de bankjes waar zij op zaten waren vol. Iris stond op, ik ging zitten en Iris ging bij mij op schoot zitten. Klaar, probleem opgelost.
Na de pauze kwam de pubquiz en het dat-komt-nooit-meer-teruglied. Dat geweldige lied komt ieder jaar terug om terug te kijken op de week. Ik heb in mijn jaren als smurf meerdere kinderen stil zien worden en zien een traantje terug proberen te houden. Het is werkelijk waar een bom van emoties die lastig is te begrijpen als je alleen het filmpje terug ziet.
Na dit lied volgde weer een knallend feest. We hebben flink gedanst, gezongen, gelachen en geschaakt. Je kon koekhappen, beschuitfluiten en snoepjes proberen te happen uit een bak water. Ik heb kinderen zien voetballen in het donker (toen zette ik toch maar even de buitenlamp aan), samen nog een keer de week zien doorspreken en massaal bij een potje bughouse zien staan. Dichtsmurf had een cocktailbar, er waren chips en we hadden frisdrank. Ook waren er dropveters die samen opgegeten moesten worden en och, wat was dat een spektakel. Wat was dat een topfeest zeg.
Helaas moest dit feest op den duur stopgezet worden, want we moesten de dag erna allemaal vroeg op. De oudste slaapzaal wilde echter het feest op de slaapzaal doorzetten volgens mij. Ze hadden namelijk meerdere malen waarschuwingen genegeerd dat ze ECHT stil moesten zijn. Daarom hebben we er drie buiten de slaapzaal gelegd. 1 op de gang, 1 in de zaal en 1 in onze slaapzaal. Ze hadden gehoopt dat ze bij elkaar zouden leggen. Jammer dan, jullie hebben straf gekregen, geen extra feestje. Daarna hadden we geen last meer van hen. ’s Ochtends vonden we wel een schaakbord in de zaal, maar toch.
Maar daarbij ga ik dit dagboek laten voor dit jaar. Ik vond het erg leuk om al jullie reacties te lezen, dat maakt die uren die hier in zijn gegaan (schrijven gaat immers niet zo snel om twee uur ’s nachts) het toch meer dan waard. Ik hoop jullie allemaal volgend jaar weer te zien en daarvoor hopelijk op toernooien. Voor de meesten van jullie kan dat al bij de Kempencup zijn, maar voor de rest van jullie hoop ik dat jullie zie bij het Gardé jeugdtoernooi. Als ik zie dat veel van jullie komen, zal ik zeker mijn hesje meenemen.

Lollie

Sorry, comments are closed for this item.