Na het eten (en corvee) wordt meteen het spel totemroof opgestart. Een spel waarbij elk groepje verspreid over het grasveld achter de blokhut een post heeft met acht verschillende voorwerpen (een springtouw, emmer, fles, beker, stoeltje, knuppel, dienblad en pylon). De bedoeling in het spel is om zoveel mogelijk series te krijgen van acht dezelfde voorwerpen. Dit doen ze door deze bij andere posten weg te roven. Echter als de staart wordt losgetrokken, moeten ze een nieuwe staart halen bij de eigen post voordat ze weer opnieuw kunnen proberen. Al voor het startschot van het spel hadden De Pinguïns van Madagaskar een “vriendschapverdrag” gesloten met de buurman IJsbergsla-etende pinguïns: ze zullen elkaar niet aanvallen en direct een voorwerp ruilen. De ene naar de andere stoel wordt weggeroofd bij andere groepjes en binnen een redelijke tijd is de eerste serie compleet. Op naar de volgende serie; de pylonen. Nadat er zeven zijn verzameld is het zoeken naar de laatste, deze is echter niet te vinden. Terwijl zo’n knal oranje pylon toch op moet vallen op een open veld; de pylon bleek “verstopt” te staan achter een muur van emmers. De duels zijn fel, de verdedigers verdedigen zich met hand en tand en als dat niet lukt wordt de schreeuw ingezet om teamleden te informeren. Er wordt weinig geroofd uit de post. Marc Montree komt echter wel in een flits voorbij de verdediging, niemand heeft hem gezien en in volle sprint grist hij in de tweede ronde een stoel mee. De nummer zeven van de acht, terwijl nummer acht onderweg is. De aanval wordt direct geopend op de laatste stoel en even later is deze dan ook volledig.
Helaas wordt te donker voor een derde ronde, wellicht is er nog tijd voor nog een potje.